Fiberlaser versus andere technieken

De metaalindustrie hoeft niet meer overtuigd te worden van de kwaliteiten van de fiberlaserbron. Fiberlasersnijmachines verkopen vandaag als zoete broodjes door onder meer de hoge snelheid, precisie en kwaliteit. Maar wat zit er nu achter dit succes? Wat hebben ze voor op andere, meer traditionele technieken om materialen op maat te snijden? In dit artikel zetten we hun troeven ten opzichte van die methodes nog even op een rijtje.

Lasersnijden is al decennia ingeburgerd in de metaalindustrie. Het is een heel precieze manier om snedes met een hoge kwaliteit en herhaalnauwkeurigheid af te leveren, zonder in contact te moeten komen met het materiaal. Een techniek die zich overigens niet alleen beperkt tot metalen. In functie van het te snijden materiaal, bestaat er een variëteit aan laserbronnen die het gepaste antwoord bieden. De voorbije jaren heeft de fiberlaser echter het pleit gewonnen, en de CO2-laser, die ervoor de topkeuze was, helemaal naar het achterplan gedwongen. Dat heeft alles te maken met zijn hogere snelheid, de minimale onderhoudskosten en -tijd, en het gemak waarmee hij zich laat automatiseren, waardoor gebruikers hun productiviteit dus gevoelig de hoogte injagen. Maar wat zijn nu de sleutels van zijn succes ten opzichte van de andere technieken om materialen te snijden?

We haalden het al even aan: ten opzichte van CO2-lasers scoort de fiberlaser vooral met zijn hogere snelheid. Zijn snedekwaliteit zal in sommige dikkere materialen (boven 25 mm) nog het onderspit moeten delven, maar in dunnere materialen staat zijn snelheid buiten kijf. Hij baant er zich als een mes door boter een weg door en blinkt ook uit ten opzichte van een CO2-laser in de verwerking van reflectieve materialen. In het dikkere werk gingen zijn prestaties de voorbije jaren overigens nog crescendo. Met vermogens tot al dik boven de 24 kW om zijn snelheid ook in dikkere platen te handhaven en ontwikkelingen in de laserstraaltechnologie om de snedekwaliteit te bevorderen, wil hij nu ook in dit segment zijn concurrent knock-out slaan.

Plasmasnijden is een bijzonder betaalbare techniek om metalen platen op maat te snijden. De investering is van een heel andere orde, een gat dat het niet kan dichtfietsen, ook niet door de lagere rekening van energieverbruik en verbruiksgoederen. De fiberlaser moet het dan hebben van zijn superieure nauwkeurigheid, kwaliteit en productiviteit, waardoor er tegen een lagere kost per stuk gesneden kan worden. 

Waterstraalsnijden bewijst zich als een uitstekende keuze om vlot door dikke materialen boven de 25 mm te snijden. Materialen die zich lang niet beperken tot metalen: er kan ook een brede waaier van andere stukken op de snijtafel van een waterstraalsnijmachine terechtkomen. Glas bijvoorbeeld, maar ook kunststof of keramiek. Maar wie zich concentreert op metalen en het gros van zijn bestellingen onder de 25 mm verwerkt, zal beter af zijn met de fiberlaser. Die staat immers garant voor een hogere doorlooptijd, een meer consistente kwaliteit, en minder stilstand in vergelijking met waterstraalsnijmachines.

EDM (electronic discharge machining) is een snijtechniek op basis van vonkerosie die hoge ogen gooit op het vlak van nauwkeurigheid en minimale warmteontwikkeling in het materiaal. Zelfs tot in de kleinste afmetingen en voor contouren met inwendig scherpe hoeken is een uiterst constante maatvoering gegarandeerd. Een stevige concurrent dus, maar op vlak van snelheid kan hij het tempo van de fiberlaser niet volgen. Die is tot tien keer zo snel, terwijl hij ook op vlak van nauwkeurigheid niet al te hard moet onderdoen.